dua te luftoj
te dashuroj
te them te dua
se per ty kam nevoj
te flas me endje
e me shum passion
ne thellsin e zemres tende
thell brenda te depertoj
nuk dua te mbeten
veq fjal e si kujtime
po dua qe te knaqesh ne kete jete
ti me zemren time
dua mbrapa teje
te vi si uk i vjeter
te ledhatoj qafen e holl
ohh sen nuk dua tjeter
dua te te marr ere
ne krah te mbaj
dite e nate
te te largoj floket e gjata
e buzen ta puth se po me del flak
dua shikimet tona
te mos ken mbarim kurr
fuqia e shpirtrave
te jet dashuria jone
fol me zemer
e ndjeh me shpirt
se brenda meje ti je sod je rrit
pa nje fjal
pa nje fjali
te puth faqen
buz edhe sy
veq me te lan vet
nuk guxoj
se permallohem
shpirt shum te dashuroj
ti je ngrohtesia
e shpirtit tim
gjumi i nates per mu
gjithqka ne jete
qe njoh
je ajo qe une shum e du
te kam ne zemer
te kam ne sy
te kam ne trup
endrroj per ty
nuk ka ne jete
nje mrekulli me te mir
ti je ajo qe me ploteson qdo deshir
e mire e keqe
une nuk njoh dallim
dua te bej
pjes
pjes te shpirtit tim
je ajo qe ne zemren time depertoj
qe i dha shpirtit jete
nga rruga keqe e largoj
je syni mej embel ne kete planet
dua te te dua te dashuroj me jete
dy rrug jan te hapura
nje per dashuri
e nje per interess
cila eshte e drejt
me thuaj cila te jep jet
per mua jan te njejta
se interesohem per ty
qe te kem pran vetes
te mbush me dashuri
per syt e tu te bukur
qe rrezojn si hen
do beja te pamunduren
veq ti kem pak pran
do doja me shum deshir
te te ledhatoj me mall
ta puth ate buz te vogel
embel e shum ngadal
dy fjal nuk kushtojn shum
te me thuash se me do
as nje puthje nuk te vret
puthum nese me dashuro
trandafil me ere te bute
ma ki synin sikur rrush
dua trupin ta shtrengoj
nen hije te lisit te ledhatoj
te ledhatoj
ngadal
leht
embel
me shum lezet
ti je fuqia e zemres sime
qe me mungon ne kete jete
thojn per dashuri
duhet me jap jeten
por un nuk du me dhan pa kuptim
nese me afrohesh sonte pran
ta jap neser kete shpirtin tim
kur syt mbushen me mall
zemra rreh shum ngadal
trupi nuk ndjeh me knaqesi
dua te them se me mungon ti